قانون آنست که من میکنم...


                                       
                                    

                                     محمد سرور جوادی

هفته پیش ودر پی اعتراض فرهنگیان وروشنفکران ازبیک و ترکمن، جز تغییر نام دو باب لیسه در شهر مزار شریف، انعکاس گسترده ای در سطح رسانه های جمعی داشت. لیسه های "الغ بیگ " و "علی شیر نوایی " به نام های "عطا محمد نور "و "امانی " تغییر داده شده که مردم مدعی اند ازین تغییر، در روز جشن 8 ثور وزمانیکه لوحه هایی را در دست متعلمین با نام جدیددیده اند، مطلع شده اند.
تغییر نام اماکن عمومی نظیر، ولایتها، ولسوالی ها، سرک ها، شفاخانه ها، مکاتب، دانشگاه وغیره در صورتیکه مشکل حقوقی دراسناد ومدارک ایجاد ننماید، کار غیر معمولی نیست؛ اما آنچه که در شهر مزار رخ داده است از جهاتی قابل تامل می باشد:
1. اسامی اما کنی نظیر لیسه های معتبر ودارای سابقه فعالیت، زمانی قابل تغییر است که اولاً ضرورت تغییر به هر دلیلی، محسوس باشد وثانیاً در جهت تغییر آن، مراحل قانونی طی گردد. دردو مورد مذکور هیچکدام جای ندارد. "الغ بیک " و "علی شیرنوایی "، دو چهره مشهور، نامدار ونیک نام تاریخی، فرهنگی وفراقومی بوده اند که برای همه مردمان افغانستان قابل احترامند ودو ملیت برادر از بک وترکمن خود را متعلق به آنها وآنها را متعلق به خود می دانند، بنابر این چه ضرورتی است که نامهای آنها برداشته شود؟ از سوی دیگر بگفته سید حسین اشراق حسینی ازمسؤلین وزارت معارف، آن وزارت هیچ اطلاعاتی از برنامه تغییر نام ندارند. به وضوح روشن است که چنان اعمالی، هیچ مرحله قانونی را طی نکرده است. سخافت این اقدام زمانی بیشتر مینماید که یکی از این لیسه ها بنام آقای عطا محمد نور والی کنونی ولایت بلخ صور گرفته وگمان نمی رود که ایشان آنقدر مهم باشند که ضرورت فوری به نفی وطرد شخصیت های بزرگ تاریخی و جایگزینی نام ونشان وی باشد، این کار فقط وفقط از اشخاص ورژیم های دیکتاتوری چنان صدام حسین، ساخته است.حاکمانی که نشان ارزشمندی شان, نامگذاری اماکن به اسم خود وخانواده شان وساختن مجسمه های شان است که هرگاه حاکمیت شان ختم شود, لوحه ها ومجسمه ها نیز توسط مردم به زباله دانها انداخته می شود.
2. این اقدام با وجود غیر قانونی وغیر اخلاقی بودنش، در عین اینکه به فرهنگ ملی اهانت است، صریحاً توهین به دو قوم از بیک وترکمن کشور می باشد. هیچ کس حق ندارد امیال واغراض شخصی خویش را به گونه ای اعمال نماید که از طرفی، از موقعیت ومقام خویش سوء استفاده نماید واز سوی دیگر اهانت به اقوام ساکن کشور تلقی شود. پیش ازین نیز والی صاحب، تدریس زبان ازبکی در دانشگاه بلخ ولیسه های آن ولایت را که از سابق جزء مضامین درسی بود، لغو نموده که این عمل ضمن اینکه خلاف قانون اساسی کشور است، نوعی خصومت قومی ولسانی عاملان آن را آشکار می نماید. هزاره های مقیم شهر مزار شریف نیز از والی صاحب شکایت دارند٬ انها می گویند از سوی ماموران والی ٬ خانه ها یشان تخریب شده و زمینهایشان برای قوم وی توزیع می گردد . چنین اعمالی به نفع زیست مسالمت آمیز مردمان کشور نیست وخلاف قوانین نافذه کشور ومغایر حقوق اتباع وشهر وندان می باشد.
3. با توجه به اینکه یکی از لیسه ها بنام شخص جناب والی صاحب نام گذاری شده است، نشان می دهد که ایشان تا کدام حد، خود خواه هستند، روش سلاطینی رادر پیش گرفته اند که مردم را برده های زرخرید خویش می پنداشتند وخود را ملاک ومعیار همه چیز واعمال خویش را قانون! ضعف حکومت نیز آشکار می گردد. چنان اقداماتی، حکایتگر آن است که حاکمان محلی، خود مطلق العنانند وتابعیت از قوانین وحکومت مرکزی برای آنها چندان اهمیتی ندارد.
به هر صورت اقدامات مذکور غیر قانونی واخلاقی بوده, محکوم است. ودولت باید در باره اقدام جدی وعاجل نماید.

                                    ««««««««»»»»»»»»
  
                   این مطلب را از سایت مشارکت ملی برداشته ام.