ذوالقرنین آتیلا ٬ اسکندر یا کوروش

                                            (  قسمت اول  )

                                               

                                                     ذوالقرنین آتیلا ٫ اسکندر یا کوروش

 
در مورد معنی لغوی ذوالقرنین اظهار نظرهایی وجود دارد ، عده ای آنرا صاحب دو شاخ و بعضی نیز به گستردگی حاکمیت از غرب تا شرق عقیده دارند و شاید نیز به هر دو دلالت داشته باشد ، اما این شخصیت تا چه پایه و درجه و از چه جایگاهی برخوردار بوده که تا این اندازه مورد توجه فرهنگها و ملتها قرار گرفته ، و مؤرخین و دانشمندان و حتی علمای دینی و شئونیست ها را بر آن داشته که در مورد او قضاوتهائی داشته باشند خود جای بحث دارد . قرآن کریم در سورة کهف از او به نیکی یاد کرده و ساختن سد آهنین در مقابل متجاوزین را که هم اکنون آن دیوار در آذربایجان شمالی قرار دارد و بنام « دمیر قاپی» در بند معروف است و از بحر خزر تا کوههای قفقاز ادامه دارد ، به او نسبت داده است . حضرت علی علیه السلام در مورد ذوالقرنین می فرماید : ذوالقرنین بنده ای شایسته از بندگان خداوند بود ، شب در نظرش روز و سماوی و آسمان در اختیارش بودند . و روایت هست که به گستردگی حاکمیت او وجود نداشته است . از امام حسن عسگری علیه السلام وقتی در مورد حضرت مهدی علیه السلام سؤال شد فرمود : مثل صاحب شما در میان امت ، مثل حضرت خضر (ع) و ذوالقرنین است ، بدین صورت که مثل حضرت خضر با اینکه در میان امت می باشد از نظرها غائب می گردد و مثل ذوالقرنین ظاهر می شود و ملتها و مردمان مظلوم و اسیر را از دست جباران و ستمگران و حکام ظالم آزاد میگرداند و عدالت را بطور همه جانبه و برای تمامی افراد بشر به ارمغان می آورد . پس بنابراین ذوالقرنین کسی بوده است که ملتهای اسیر را از بند آزاد نموده و با ظالمین نبرد کرده و حاکمیت آنها را متلاشی نموده است ، به همین خاطر ذوالقرنین دارای یک شخصیت متعالی و ارادة آهنین و فکری والا بوده است .در مورد اینکه ذوالقرنین چه کسی می تواند باشد ، اختلاف نظرهایی وجود دارد . عده ای کوروش را ذوالقرنین دانسته اند و اظهار نظرهایی از قدیم الایام بصورت اغراق آمیز نوده که بعضی از علما و دانشمندان فعلی را بشدت تحت اشعاع خود قرار داده و باعث شده نویسندگان و مؤرخین در این مورد قلم فرسائی بکنند و در موارد دیگر که بی ارتباط با مورد اول نیست بنظر میرسد که از یک احساس بی اساس و غرور و تعصب قومی و ملی ریشه گرفته است . و عده ای اسکندر مقدونی را و عده ای نیز آتیلا امپراطور بزرگ هونها را ذوالقرنین معروف می دانند . در این رابطه با اعتقاد به اینکه اصلیت هر شخص یا فرهنگی در ذات او نهفته است ذکر پاره ای موارد ضروری بنظر میرسد . کسانی که با احساس بی اساس کوروش را ذوالقرنین می دانند و سعی میکنند او را به زور ذوالقرنین بکنند ، خود می دانند که ورود آریائیها به فلات ایران در 2900 سال پیش اتفاق افتاده و کوروش در زمانی ظهور میکند که تمام فلات ایران و آسیای میانه مملو از تمدنهای درخشان و پیشرفته بوده که داشتن چنین تمدن پیشرفته ای غیر ممکن بنظر میرسد ، در آن زمان مگر وجود یک فضای صلح آمیز و رابطة تنگاتنگ حاکم بر جامع و زندگی آنان . یافته های باستانشناسی و ظروف و سایر ابزار که اغلب از یک سبک واحدی تبعیت میکند ثابت میکند که اکثر این تمدنها با هم رابطة تنگاتنگ داشته اند و بطوریکه مؤرخین اذعان دارند ، هر روز آن تمدنها قبل از هخامنشیان در پیشرفت و ترقی بوده اند و تاریخ ، تمامی این موارد ثابت میکند و تمامی مؤرخین یکصدا آنرا تأیید میکنند . ظهور کوروش مقارن است با افول و سقوط این تمدنها و از بین رفتن آزادی و استقلال و به بند کشیده شدن و اسارت تمامی آن ملتها با مرکزیت هخامنشیان ، که کوروش عمده با نیرو و پشتیبانی قوم یهود به حاکمیت میرسد به همین خاطر است که تنها قومی که آزاد میگردد قوم یهود است و همین قوم فقط از کوروش بعنوان یک آزادمرد نام میبرد . چرا که قرآن خود از قوم یهود در تاریخ به بدی یاد میکند و ملتهای دیگر معاصر کوروش از کوروش . قرآن در سورة بنی اسرائیل دقیقاً همین تاریخ را ، یعنی حاکمیت کوروش و یهودیان به بابل را مد نظر قرار داده و بطور واضح و آشکار هویت یهودیان را معرفی نموده که هویت پارسیان و کوروش بنا به حکمت مستتر مانده است . خداوند به پیغمبرش خطاب به یهودیان چنین می فرماید : سورة بنی اسرائیل یا الاسرا از آیة 3 : و در کتاب تورات خبر دادیم و چنین مقرر کردیم که شما بنی اسرائیل دوبار حتماً در زمین فساد و خونریزی میکنید و تسلط و سرکشی سخت ظالمانه می یابید ( یکبار به قتل اشعیا و مخالفت ارمیا و بار دیگر بقتل زکریا و یحیی بظلم و بیداد برخیزید ) پس چون وقت انتقام اول فرا رسد ، بندگان سخت جنگجو و نیرومند خود را ( چون بخت النصر ) بر شما برانگیزم تا آنجا که درون خانه های شما را نیز جستجو کنند و این وعدة انتقام خدا حتمی خواهد بود . آنگاه شما را بروی آنها برگردانیم و بر آنها غلبه دهیم و بمال و فرزندان مدد بخشیم ، وعدة جنگجویان شما را بسیار گردانیم تا بر لشگر بخت النصر غلبه کنید ( این همان تاریخ است که کوروش در رأس قوم یهود قرار میگیرد ) . بدانید شما بنی اسرائیل و همة اهل عالم که اگر نیکی و احسان کردید بخود کردید و اگر بدی و ستم کردید باز بخود کرده اید و آنگاه که وقت انتقام ظلم شما ( که کشتن یحیی و زکریاست یا عزم قتل عیسی ) فرا رسد ( باز بندگانی قوی و جنگ آور را بر شما مسلط میکنیم ) تا اثر بیچارگی و خوف و اندوه به رخسار شما ظاهر شود و به مسجد بیت المقدس معبد بزرگ شما مانند بار اول درآیند و ویران کنند و به هر چه رسند نابود سازند و به هر کس تسلط یابند به سختی هلاک گردانند . ( ای رسول ما باز هم بنی اسرائیل را بشارت ده که ) امید است خدا به شما اگر توبه کرده و صالح شوید باز مهربان گردد و اگر به عصیان و ستمگری برگردید ما هم بعقوبت و مجازات شما باز میگردیم و جهنم را زندان کافران قرار داده ایم .از جمله ملتهائی که از کوروش به بدی یاد میکنند سکاها می باشند که یکی از اقوام ترکان قدیم بوده و در تحت حاکمیت کوروش قرار نگرفته اند . متن زیر از رقیه بهزادی در کتاب قومهای کهن آسیای میانه دربرگیرندة نکات و حقایق تاریخی است ، که ملکه سکاها بنام تومروس فائیم بعنوان نامه به کوروش فرستاده است : ای پادشاه ، به تو نصیحت می کنم که دست از این کار برداری ، زیرا معلوم نیست که به نتیجة مطلوب دست یابی ، به فرمانروائی بر قوم خود خرسند باش و بگذار بر سرزمین خود سلطنت کنم . افسوس که به سخنم گوش فرا نخواهی داد ، زیرا آنچه که کمتر به آن می اندیشی صلح و صفاست … ای خونخوار سیری ناپذیر که پسرم را به نیروی افسون بارباده گرفتار کرده ای ، بر خود مبال ، زیرا که این آئین مردان نیست و در میدان نبرد انجام نشده . با این حال هم من بدی ترا نمی خواهم . پندم را بپذیر و او را رها کن و بی آن که زیان ببینی از بوم و بر ما دور شو . اگر چنین نکنی به ایزد خورشید سوگند که هر اندازه تشنة خون باشی ، از خون سیرت خواهم کرد . تومروس ملکه سکاها یا ( ماساژت ها ) پس از این دو پیام ، تمامی جنگ آوران خویش را گرد آورد ، جنگ خونینی در گرفت و کوروش شکست خورد و با بخش بزرگی از سپاهیانش در دشت نبرد به خاک افتاد . آنگاه تومروس سر کوروش را برید ، آنرا در خمرة پرخونی فرو برد و گفت : آن چه می خواهی بنوش تا سیر شوی کوروش در دوران حاکمیتش اکثراً با پیشنهاد و راهکارهای دیگران و مخصوصاً مادیها و بالاخص وزیر پادشاه ماد یعنی هارپارگ و سایرین اقدام به کارها می نمود و فقط دستور از طرف کوروش صادر میگردید که این ضعف بزرگی می تواند باشد به این دلیل که آریاها و هخامنشیان قبل از به قدرت رسیدن دارای فرهنگ ضعیفی بوده اند . کوروش در موقع شکست آشیاگ پادشاه ماد ، پایتخت آشیاک یعنی اکبتان ( همدان کنونی ) را اشغال میکند . این موضوع در سالنامه های بابلی نیز تأئید شده است ، به این شرح : در سال 550 کوروش وارد اکبتان پایتخت سلطنتی شد . او همة پول و طلا و گنجینه های اکبتان را غارت کرد و آنها را به کشور انزان انتقال داد . در کتاب کوروش نوشتة اکبر شاندور چنین آورده میشود : کتزیاس که ظاهراً باید از وجود کتیبة نبوئید بی اطلاع بوده باشد با این متن موافق است که می نویسد : کوروش پس از پیروزی بر آشیاک ، دختر او آمیتیس را که خالة خودش میشد به زنی گرفت . همچنین روح کوروش را بعد از حاکمیتش یک غرور خود بزرگ یعنی فوق العاده ای احاطه کرده بود . حبیب الله شاملوئی در کتاب تاریخ شاهنشاهی ایران از ماد تا پهلوی می نویسد : کوروش برای سرداران خود می گفت : باید این امواج آب ها و دریاها را نیز به زنجیر کشید که در مقابل ما سرکشی و طغیان نکنند . بدین ترتیب طبق گفته های فوق و سایر موارد شخصیت کوروش با شخصیت ذوالقرنین کاملاً در تضاد قرار میگیرد و به هیچ روی کوروش را نمی توان ذوالقرنین نامید ....... ادامه دارد...این مطلب را از سایت جیغتای برداشته ام .