نمونه ای از حقد ٫ کینه و نیات شوم  

                        داودخان و برادرش علیه  ملت هزاره

                                                              

                             این مطلب را از مقاله ای که توسط محقق ارجمندآقای 
                             شاه علی اکبر شهرستانی در مورد قیام ابراهیم خان 
                             « گاو سوار » وحوادث ماحول آن و برخورد حکومت وقت
                             افغانستان با این واقعه ٬ نگاشته بودند و در هفته نامه
                             بنیاد وحدت ( شماره ۱۳۰ ) چاپ شده بود٬برداشته ام

...قرار نبشته روانشاد خواجه محمد نعیم خان ، در جلسه خاندان شاهی که متشکل از کاکاها  و پسران عم شاه بود ، سردار محمد داوود و برادرش سردار محمد نعیم پیشنهاد کردند ، همچون دوران امیرعبدالرحمن از سه جانب : شمال ، مشرق و جنوب باید عساکر سوق داده شود و  آنان ( هزاره ها ) را چنان کیفر دهند که دیگر هرگز چنین جرات ننمایند. مگر کسی از ان میان اظهار نظر کرد که یک بار از والی کابل که مسئوول منطقه کابل است و هزاره جات ( هزارستان ) در ان زمان جز ء آن ولایت بود ، پرسیده و نظر او خواسته شود .والی در آنوقت محمد اسمعیل خان مایار از قوم وردک بود و او دردوران سقاوی به هزاره جات پناه برده وبا احترام وعزت او را پذیرفته بودند . وقتی که او را احضار و استفسار کردند گفت : این کار را به من بسپارید ، من تنظیم می کنم.حرف او بر مزاج دو برادر گران آمد ، اما مورد تایید شاه و شاه محمود خان سپه سالار قرار گرفت . آنوقت تصمیم گرفتند و همه بزرگان تمام مناطق هزاره جات را دعوت کردند و.......